Iets zeggen, dat kan ze niet. Wat er met haar aan de hand is, dat weet ze niet. De stilte in haar eerste gesprek met een hulpverlener is voor de jonge vrouw in “Hoor mij zwijgen” het begin van een twaalf jaar lange weg langs psychologen en psychiaters, therapiegroepen en crisisopnames. Niemand weet raad met Jannekes problemen. Geen enkele behandeling helpt tegen haar angst, haar slapeloosheid, nachtmerries, onwerkelijkheid, “mist”, lichamelijke ziektes, haar zwijgen en haar gevoel vanbinnen dood te zijn. Ze snijdt zichzelf en neemt herhaaldelijk overdoses pillen in. Jarenlang balanceert ze op de rand van het leven.
Dan beseft ze dat er in al die jaren één therapie is geweest die verbetering heeft gebracht. Een zelfhulptherapie, uit een boek. In haar eentje gaat ze met deze methode bezig, stap voor stap haar herinneringen verwerkend, elke dag. Het wordt een fascinerende tocht door haar geheugen, die begint bij alledaagse gebeurtenissen en voert tot in de hoeken van haar geest, waar de bizarre beelden liggen te wachten die haar al haar leven lang hebben achtervolgd. Maar die beelden zijn immers niet echt? Dergelijke dingen kunnen toch niet werkelijk gebeuren?
“Hoor mij zwijgen” is een waargebeurd verhaal dat leest als een thriller. Het is een boek voor iedereen die is geïnteresseerd in gevoelens en het vermogen van de menselijke geest om te overleven in extreme omstandigheden. Vooral is het een hoopvol boek: het vertelt dat een goed leven mogelijk is, ook voor wie vreselijke dingen heeft meegemaakt. Het is een aanmoediging voor lotgenoten om niet op te geven en te blijven zoeken naar een therapie die werkt. En het is een handreiking naar hulpverleners die te maken hebben met patiënten als Janneke, patiënten met een complexe posttraumatische stress-stoornis.
“Hoor mij zwijgen” is te verkrijgen bij:
http://www.bol.com/nl/p/hoor-mij-zwijgen/9200000013930007/?featuredProduct%3C/ul
of http://webshop.elikser.nl/hoor-mij-zwijgen
of te bestellen bij de boekhandel.
Janetta Dorothea
Hoor mij zwijgen: een zoektocht naar genezing van misbruik en mishandeling
met een voorwoord van Onno van der Hart
uitg. Elikser, ISBN: 978 90 8954 529 9
24-5-14 om 16.42
Lieve Janneke,
in de Volkskrant las ik een artikel over jouw boek. Zelf ben ik nu bijna een jaar in intensieve behandeling vanwege PTSS met verlaat begin (vanwege seksueel misbruik in mijn puberteit). Ik word behandeld middels een combinatie van EMDR, PRI (Ingeborg Bosch) en MBCT. De stappen van Stettbacher komen in mijn therapie ook terug. Het is hard werken, elke dag opnieuw (dus ook op de dagen dat ik géén therapie volg bij de therapeut), maar het werkt wel.
Vanmorgen ben ik begonnen in jouw boek en ik werd geraakt door de herkenbaarheid van een groot aantal dingen die je beschrijft. Ik heb diep respect voor de eerlijkheid waarmee je je kwetsbaarheid hebt beschreven, zonder dat het een ‘zielig’ verhaal geworden is.
Ik vind je ontzettend dapper.
Bedankt dat je je verhaal hebt gedeeld.
Heel heel heel hartelijke groet!
Sofie
25-5-14 om 10.37
Dag Sofie,
Dank je wel voor je reactie. Ja, zo heb ik het boek ook geprobeerd te schrijven: er geen zielig verhaal van te maken maar wel te vertellen hoe het was voor mij. Ik ben blij dat het me gelukt is om lotgenoten zoals jou herkenning te bieden.
Wat bijzonder, de combinatie van therapieën waar jij mee bezig bent. Ik ben wel benieuwd waar je die krijgt – is dat binnen een GGZ-instelling, of is het een particuliere therapie? Ik ben blij dat het bij jou ook werkt, en ik wens je veel sterkte,
Janneke
19-8-14 om 00.17
Heey Janneke,
Zo ontzettend bizar als ik je boek lees krijg ik kippenvel van de herkenning! Ik heb na dik 10 jaar zoeken een meesterlijke psycholoog gevonden die me vanaf haar vakantie adres whatsappte dat ze je boek aan het lezen was en alles herkende van mijn verhalen! Ze zei, ik hoor je gewoon zuchten van herkenning als je dit boek gaat lezen! Ze raadde me dus sterk aan dit boek te lezen en we gaan hier zelfs uit werken!
Na het lezen van je boek had ik een wens, eigenlijk wilde ik je graag ontmoeten en je iets in mijn boek laten schrijven/signeren, maar je laatste persoonlijke hoofdstuk was verdrietig, dus ik denk dat je voor ontmoeten te zwak ben, niet dat ik dit voor je wil invullen.
Zou je me anders een mail willen sturen met een tekst die ik erin kan plakken, zodat het een stukje persoonlijker is?
Groetjes Silla
19-8-14 om 00.17
Oh ja, super bedankt voor je boek!